Świeżo pastowana podłoga
Ja jestem w zamknięciu. Ty jesteś w zamknięciu, My jesteśmy w zamknięciu. Siedząc w zamknięciu, przepełniona szkolnymi, domowymi obowiązkami - siadam w ciemności, często w niej rozmyślam, a często pochłaniam oczami jej czerń. Tęsknię. Najbardziej za ludźmi, za spotkaniami w parku na długich spacerach, kawiarniach, tramwaju, zajęciach, za wymienianiem się z nimi uśmiechem, dzieleniem się z nimi swoim dniem. Ostatnio otworzyłam pudełko, które przywiozłam do domu z mieszkania. Jest w nim wiele biletów. Zbieram często bilety z muzeów, galerii, autobusów, ale najbardziej lubię te z napisem „spektakl”. Tęsknie za teatrem. „Nic dziwnego, skoro piszesz o nim na blogu”- pomyślicie. Tak, ale teraz doświadczam zupełnie innej melancholii, niż dotychczas. Kiedyś był on tylko corocznym wyjazdem licealnym z polonistką. Owszem, zawsze niezwykłym, choć często z obowiązku. Teraz? Jest czymś dla mnie nowym, zaraz po ludziach, myślę o nim. Nie tyle myślę o sztukach wygrywanych na jego desk
